Wszy u psa

Wszy to owady zaliczane do rzędu Phthiraptera, czyli ektopasożytów ptaków oraz ssaków, które żywią się m.in. sierścią, naskórkiem, krwią lub piórami. Niemalże każdy spośród ponad pięciuset sklasyfikowanych gatunków wszy różni się pod względem preferencji pokarmowych.

Wesz psia (Linognathus setosus) to gatunek bytujący na psach, kojotach, wilkach, szakalach oraz lisach. To pasożyty, które są krwiopijne – żywią się krwią z tkanek czworonoga, powodując liczne uszkodzenia skóry psa. Inwazja wesz doprowadza do tzw. wszawicy.

Preferencje wesz odnośnie żywicieli

Wszy to owady, które całe swoje życie wiążą ze swoim żywicielem. Do rozmnażania potrzebują tylko i wyłącznie odpowiednich warunków środowiskowych – stosunkowo niskiej temperatury i wilgotności. Dlatego też, zazwyczaj największe inwazje tego pasożyta mają miejsce jesienią, zimą oraz na początku wiosny.

Wszy nie znoszą wysokiej temperatury. Promienie słoneczne potrafią bardzo szybko zabić pasożyta, dlatego też bardzo często chowają się pod grubą szatą czworonoga. Można pokusić się więc o stwierdzenie, że preferują psy długowłose.

Cykl rozwojowy psiej wszy

Pełny cykl rozwojowy zawsze odbywa się na jednym żywicielu. Samica zwykle 24-48 godzin po kopulacji składa jaja przez około trzy tygodnie (do 10 sztuk dziennie). Żyjące około 60 dni samice mogą kopulować za życia kilkakrotnie.

Jaja wszy (gnidy) do złudzenia przypominają niewielkie ziarenka białego ryżu. Przyczepiają się do sierści czworonoga. Po 7-14 dniach wylęgają się nimfy, które następnie trzykrotnie linieją. Pełną dorosłość osiągają po około 3-4 tygodniach (w zależności od warunków środowiskowych).

Wszawica – jak dochodzi do inwazji wszy?

Wszy to pasożyty pełzające, dlatego też do zarażenia dochodzi poprzez bardzo bliski kontakt z innym żywicielem. To pasożyt zewnętrzny, który spotykany jest szczególnie często u czworonogów bezpańskich i zdziczałych.

Wszy poza środowiskiem żywiciela mogą przeżyć maksymalnie kilka dni, dlatego też do zarażenia może dojść w miejscach bytowania innych czworonogów, w schroniskach dla zwierząt, psich salonach itp.

Jak rozpoznać, że pies ma wszy?

Podstawowym objawem tej jednostki chorobowej jest zmiana w zachowaniu psa, a konkretniej – nadmierne drapanie, lizanie i gryzienie skóry oraz sierści. Czynności te mogą być na tyle intensywne, że doprowadzają do ran oraz silnych podrażnień.

Kiedy zauważymy te niepokojące sygnały powinniśmy dokładnie przejrzeć sierść czworonoga. Miejsca w których wszy bytują najczęściej to: okolice oczu, uszu, szyi, karku i ramion. Niewielkie jaja i pasożyty są możliwe do wychwycenia okiem. Potrzeba do tego jednak cierpliwości.

W przypadku gdy badanie fizykalne nie przyniesie oczekiwanych rezultatów, weterynarz może zalecić mikroskopowe badania parazytologiczne.

W celu rozpoznania innych chorób i infekcji bakteryjnych oraz grzybiczych zalecane jest również przeprowadzenie innych badań laboratoryjnych, a mianowicie: badania krwi, moczu, kału; badanie zeskrobin skóry; badanie cytologiczne skóry; badanie sierści lampą Wooda.

Wszawica – jak przebiega i jakie niesie zagrożenie?

Wesz po zakotwiczeniu się na powierzchni skóry, wkłuwa się w tkankę skórną czworonoga. Psy alergicznie reagują na ślinę tego pasożyta, co skutkuje świądem. Inwazja tych pasożytów wiąże się z powstawaniem niewielkich czerwonych plamek wywołanych nakłuciami. Po krótkim czasie dochodzi do powstania ognisk zapalnych oraz grudek z rumieniem.

Psy drapią się, co skutkuje ranami i pojawieniem się infekcji o charakterze bakteryjnym i/lub grzybiczym. W zaawansowanych przypadkach, inwazja wszy może doprowadzić do anemii, całkowitego osłabienia organizmu, a nawet zahamowania wzrostu.

Jak pozbyć się wesz u psa?

Leczenie wszawicy powinno mieć charakter kompleksowy. Poza wyeliminowaniem pasożyta oraz jaj znajdujących się na skórze, zadaniem weterynarza jest również leczenie ewentualnych zmian skórnych wywołanych przez obecność wesz.

Eliminacja wesz odbywa się przy wykorzystaniu środków wszobójczych (zawierają substancje czynne, które eliminują zarówno pasożyty, jak i jaja). Występują one w formie pudrów, sprayów oraz szamponów. Stosuje się je na całe ciało.

Ponadto, zaleca się wyczesywać czworonoga grzebieniem z wąskimi rozstawem ząbków. W przypadku występowania silnego świądu lekarz może zalecić dodatkową kurację łagodzącą steroidami.

Pamiętaj: zarażony pies powinien być odseparowany od innych czworonogów. Należy również dokładnie zdezynfekować i oczyścić narzędzia służące do jego pielęgnacji, legowisko i wszelkie inne użytkowane zabawki oraz akcesoria.