Tasiemiec psi

Tasiemiec psi (dypylidium caninum) to pasożyt spotykany w jelicie cienkim psów oraz innych ssaków. Przednia część ciała wyposażona jest w cztery przyssawki oraz od czterech do siedmiu rzędów haczyków. Dzięki temu pasożyt może przyczepiać się do ścianek jelita.

Inwazja tego pasożyta jest bezpośrednio związana z występowaniem pasożytów zewnątrznych, a konkretniej pcheł i wesz, które stanowią żywicieli pośrednich. Psy i koty oraz inne ssaki są ostatnimi żywicielami. To właśnie w ich organizmach kończy się cykl rozwojowy Dipylidium caninum.

Tasiemiec u psa – objawy

Zarażenie tasiemcem to wynik połknięcia nosiciela pośredniego (m.in.: pchły, wszy). Po 2-3 tygodniach od znalezienia się nosiciela w układzie pokarmowym, dochodzi do wydalania części tasiemca wraz z kałem.

Tzw. tasiemczyca jest jednostką chorobową, która początkowo przebiega bezobjawowo. Wraz z upływającym czasem pojawiać się może:

• świąd w okolicach odbytu
• utrata wagi
• zwiększony apetyt
• problemy skórne
• wymioty
• biegunki
• złe samopoczucie
• niedokrwistość

Tasiemczyca u psa – jak rozpoznać?

Obecność tasiemca u psa może być trudna do rozpoznania. Wszakże, objawy towarzyszące tej chorobie są charakterystyczne dla wielu innych dolegliwości układu pokarmowego. Nie mniej jednak, doświadczony właściciel poprzez obserwację kału czworonoga jest w stanie zidentyfikować chorobę. W kale czworonoga mogą pojawiać się człony tasiemca psiego. Bardzo często zauważyć je można również na sierści w okolicach odbytu.

Pewną diagnozę można uzyskać poprzez realizację mikroskopijnego badania kału. Należy mieć jednak przy tym na uwadze, że wynik ujemny koproskopi (brak obecności członów tasiemca w kale) nie jest gwarancją braku tasiemca w organizmie. Tylko stwierdzenie obecności jaj i proglotydów Dipylidium caninum stanowi pewną diagnozę.

Tasiemiec psi – leczenie

Podjęcie szybkiej interwencji weterynaryjnej w przypadku zdiagnozowania tasiemczycy jest bardzo ważne. Wszakże, inwazja tasiemca może mieć wpływ na prawidłowe funkcjonowanie organizmu. Obecność tasiemca u psów w wieku szczenięcym może doprowadzić do zaburzeń prawidłowego rozwoju organizmu. Tasiemca psiego eliminuje się z organizmu poprzez podanie leków przeciwpasożytniczych w dawce ustalanej indywidualnie.

Tej jednostce chorobowej można zapobiec poprzez dbanie o higienę oraz regularne stosowanie środków odrobaczających i przeciwpchelnych.

Czy tasiemiec psi jest groźny dla człowieka?

Człowiek również może zarazić się tasiemcem psim. Do zakażenia dochodzi w ten sam sposób, a mianowicie – poprzez połknięcie żywiciela pośredniego. Do takiej sytuacji dochodzi wówczas, gdy na psie bytują pchły lub wszy. Zbyt bliski kontakt z czworonogiem może skutkować nieumyślnym połknięciem pasożyta.

Zarażenie tasiemcem u dorosłych przebiega bezobjawowo. U dzieci pojawiać się mogą dolegliwości układu pokarmowego, bóle brzucha, brak apetytu oraz zaburzenia nerwowe.